Dag 31,

 

Weer thuis. Na een rustig ritje van zo’n honderd km., parkeerden we auto en caravan weer op de oprit. Ze hebben het beide goed gedaan, de afgelopen maand. We waren één van de velen die vertrokken vanmorgen. Drie campers en twee caravans gingen weer op pad. Genoeg plek voor de volgende gasten. Het blijft een komen en gaan op de meeste kleine campings.

Gisteravond arriveerden er nog een stel met een caravan. Ik schat zo van onze leeftijd. Als je dan rustig buiten zit met z’n tweeën, kun je goed rondkijken. We hadden al gegeten en afgewassen. Er stond nogal behoorlijk wat wind. Het stel bleef maar rond drentelen; de poten werden niet uitgedraaid , tafel en stoelen stonden lukraak op een afstandje. Een lampje op de buitentafel ging weer in de caravan. Er zat geen schot in. De handen in de lucht; met de rug ons toe gaan staan, kijken hoe haar jurk bewoog. Natuurlijk gingen wij gissen wat er kon zijn en plots wisten we het. ” Hoe zetten we de caravan zo neer dat we geen wind voelen”. Dat bleek het streven te zijn. Dat kun je heel lang proberen te voelen door van alles te proberen maar de wind waaide echt uit alle richtingen en ten slotte staakten ze hun pogingen. De poten gingen uit, er ging een trui en vest aan en het lampje kwam weer op de tafel. Even later kwam het eten ook op tafel en konden ze onder het genot van een glas wijn gaan zitten en eten. Het eten kwam wel uit een magnetron zagen we. Dat was al voorbereid. De rest hebben we niet meer gevolgd. Te harde wind; wij gingen naar binnen.

Vanmorgen, na het wakker worden, spullen voor het douchen mee en voordat het druk werd toch maar even snel een plens water over me heen.  Er was nog een douche vrij. Ik doe het meestal vrij snel als er geen haar gewassen hoeft te worden. Even later hoorde ik al iemand kuchen en dat betekent, ik sta te wachten. Alles bij elkaar gezocht, trekker over de vloer gehaald en de deur open. Staat de man van de wind caravan, zo noem ik hem maar even, in zijn nakie achter de deur te wachten. Nog wel een doekje voor zijn piemel maar dat was het dan ook. Helemaal gebruind, dat dan wel weer. “Goedemorgen” zei ik. Hij antwoorde ook met een goedemorgen en ging de douche in. Bij veel campings is het sanitair niet gescheiden. Prima zelfs maar ik had wel even een klein oeps momentje.

We hadden in de krant gelezen dat defensie laagvliegoefeningen aan het houden is , vanaf verschillende basissen in Nederland. We zouden bijna vertrekken toen er, echt, heel laag een Chinook helikopter over kwam. Wat een lawaai en zo laag. Echt heel, heel, laag. Alles bewoog voor ons gevoel. Gelukkig was deze oefening geslaagd.

De wasmachine draait weer. De caravan is inmiddels leeg en we gaan eten bij Tom, Viv en de meiden. Fijn om ze zo weer te zien en bij te kletsen. Vakantie 2025 was goed maar volgend jaar toch wel ietsjes verder weg. Gezellig dat jullie weer mee hebben gelezen.