Kelchterhoef.

 

Dag 12,

 

We staan op een ‘’koninklijke’’ camping; nou ja, koninklijk is een te groot woord natuurlijk maar op het herentoilet is een grote foto van het Belgisch koningspaar te zien samen met de eigenaren van de camping. We hadden de eigenaar vanmorgen nodig omdat we geen koffie meer konden zetten en Freddy vermoedde dat er een zekering kapot was in de stroomkast. Dat bleek ook zo te zijn. Freddy wilde het verhaal achter de foto wel weten, dus dit was een mooie gelegenheid om het te vragen. Vier jaar geleden was het koningspaar hier in de buurt aan het fietsen en werd er een rustpauze ingelast bij de camping. Het koningspaar nuttigde natuurlijk een versnapering en dat was een goede gelegenheid om de foto te maken. En zo geschiedde.

Wij hebben weer een mooie wandeling gemaakt vandaag. Een wandeling in het park de Kelchterhoef. Het was een route over vlonders, door bos, heidegebied, modderpaden, en langs twee prachtige meren. Voordat we in het modderigste gebied kwamen, hing er een papiertje aan een paal: betreden met hoge schoenen of laarzen of een omweg via het fietspad. Wij zijn altijd goed voorbereid dus dit moest kunnen en ja hoor , prima te doen. Onderweg passeerden we drie hoeves. De grootste , de Abdijhoeve, is een voormalige boerderij. Het is nu omgebouwd tot een plek voor feesten en partijen. Hoeve Mieneke is erg klein, goed bewaard gebleven en nog in originele staat. Hoeve Jan is ook verbouwd en nu een prima rustplek voor fietsers en wandelaars. 

Ook zagen we onderweg een huis in het bos. We zoeken al vele jaren een woning in het buitenland en dit kan natuurlijk ook een optie zijn. Of toch maar niet!

                                     

Tijdens de wandeling werden we blij van de vrolijk gekleurde bankjes. Ze waren nog te nat om op te zitten van een eerdere plensbui maar het deed ons denken aan Park Guell in Barcelona. De bankjes onderweg zijn vast in een fabriek gemaakt maar wel erg opvallend en bijzonder in het landschap.. Gaudi zou er waarschijnlijk met een verbaasde blik naar kijken.

 

We hadden de pas er flink in vandaag. We begonnen met zon maar zo halverwege de route dreigde het weer. Donkere wolken pakten zich samen maar op een paar spetters na, bleef het droog. Ons gemiddelde was dan ook 5,9 km per uur. En we genieten wel hoor, staan af en toe stil en we hebben ook nog steeds iets te kletsen. Waar het over gaat: de kleinkinderen, die we missen natuurlijk, de grote kinders, de mooie natuur en hoe Freddy zich voelt. De medicatie doet zijn werk goed. De bijwerkingen zijn wel een slechte balans en sloom/sufheid. Hopelijk wordt dat ook beter als het lichaam goed gewend is aan de hoeveelheid medicijnen.

Als je naar het beginpunt van de wandeling rijdt vanaf de camping, rijd je eerst door de plaats Zonhoven. Dan rijd je over de autobaan heen en rijd je door de plaats Hout-halen. Terug natuurlijk net zo. Wat zien plaatsen er, een klein stukje van elkaar, toch anders uit. Zonhoven is een mooi dorp. Allemaal vrijstaande woningen met een enkele twee onder één kapwoning ertussen. Keurige tuinen, iets te keurig vinden wij, met teveel stenen en af en toe kunstgras, maar goed onderhouden. Een dorp waar je goed zou kunnen wonen. Dan Hout-Halen. Het dorp heeft iets treurigs. Slechte huizen, veel leegstand, rommel, echt overal niets moois. Daar wil je niet wonen. Verbazingwekkend dat die twee plaatsen zo dicht bij elkaar liggen en zo verschillend zijn. We zochten naar een verklaring en kwamen tot de conclusie , dat als verval eenmaal is ingezet, het lastig lijkt te stoppen. Dan gaan mensen met voldoende financiële ruimte niet meer in Hout-Halen wonen en dat is dan een soort olievlek, die zich verspreidt. Erg jammer!  

Freddy heeft z’n kookkunsten weer goed gebruikt want het ruikt heerlijk. We gaan aan de pasta met veel groente en sla.