Kortrijk

 

Dag 19,

 

Ze doen er hier alles aan om het toiletgebouw er proper uit te laten zien. Gisteravond om elf uur was de baas nog aan het schoonmaken. Vanmorgen om zeven uur was er alweer iemand aan het schoonmaken. Om half vijf vanmiddag, toen wij terugkwamen,  was alles weer om door een ringetje te halen. Een prima iets natuurlijk en daarom haalt niemand het in zijn hoofd om er een vieze boel van te maken. We hebben al een postduif met een bericht naar de vorige camping gestuurd met advies.  Het enige waar ik mij hier aan stoor is de mooie herdershond die vast zit in een hok, samen met een kleine hond. ‘s Avonds worden ze er allebei wel uitgehaald. Waar ze gedurende de nacht zijn weet ik niet. De herder blaft alleen als er een auto aan komt. Op campinggasten te voet reageert hij niet. Soms loopt hij steeds rondjes door zijn hok en hij kijkt triest. Ik vind het zielig maar kan er niets aan doen.

Na ons gebruikelijke ochtendritueel, oefeningen doen, douchen, ontbijten en koffie, vertrokken we naar Kortrijk, Courtrai in het Frans. Een mooie levendige stad met weer veel mooie gebouwen en kerken. He stadhuis sprong er echt uit. Dat was ook te bezichtigen. Wat wij het mooiste vonden was het St Elisabeth Begijnhof.

 Wat een juweel is dat; gesticht in de dertiende eeuw. Goed onderhouden en het staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Alle woningen zijn bewoond op één na. Die ziet er nog net zo uit zoals het ooit was. Heel stil was het er, terwijl het midden in de stad ligt. Begijnen waren Rooms-katholieke, vooruitstrevende, alleenstaande vrouwen die niet tot een orde behoorde en ook geen kloostergeloften aflegden. Ze leiden wel een celibatair leven maar als de manier van leven lijden werd, konden ze trouwen en een ander leven opbouwen. Ze stelden zich in dienst van de gemeenschap en deden veel goed werk. Een mooie zin die op de muur was geschilderd in een klein museumpje in het hofje: Heilige glorieuze wijven. Wel heel positief bedoeld natuurlijk.

We hebben lekker geluncht. Allebei een poke-bowl besteld; ik met zalm en Freddy met pittige kip. En pittig was het. De tranen rolde over zijn wangen. Er zaten groene jalapenopepers  in. Eerst die er maar eens uitgevist en daarna was het nog pittig genoeg, vond Freddy. Na de lunch de route afgemaakt en de Leie overgestoken. De rivier stroomt door de stad en heeft twee stoere Broeltorens. 

Die torens bewaakten de brug over de Leie. Daarna nog op zoek naar een ijssalon maar die hebben we niet kunnen vinden. Via een stukje winkelstraat gingen we terug naar de parkeergarage. In die winkelstraat zagen we opeens een hele lange rij wachtenden. He, toch een ijssalon maar wel erg druk. Het lijkt Jolink in Zutphen wel. Daar staat op een zonnige dag ook een enorme lange rij.  Maar geen ijssalon maar een kledingzaak. Geen idee hoe die heet maar blijkbaar zijn er mooie spullen te koop en het is natuurlijk opruiming. Dat is toch van de zotte, vind ik. Ik schat dat er wel veertig mensen stonden; twee aan twee, keurig wachten tot ze naar binnen mochten.                                                                                                           

Een mooie dag weer. Nog even een stokbrood mee voor vanavond. Lekkere dingen erop en smullen maar. Het ruikt heerlijk naar brood in de caravan. Freddy is absoluut geen brood fan maar af en toe een lekker stokbroodje, goed gevuld, dat gaat er wel in.