Nieuwe camping vlakbij Bernissart, Wallonië.

 

Dag 14,

 

Vandaag op weg naar de nieuwe camping. Niet zo’n haast vanmorgen. Het was maar 183 km dus goed te doen. Het weer is de hele dag al prachtig; 23 gr en volop zon. Het rijden ging vlotjes. Geen files, niet druk, geen vrachtwagens, dus dat zat mee. Op een gegeven moment gingen we van de autobaan af en moesten we nog zo’n 16 km binnendoor. Op 1,5 km van het eindpunt zag ik opeens een bord met de naam van de camping. Soms wijkt het eindpunt net iets af van wat de Tom Tom zegt. We konden stoppen en de auto op een plek zetten waar hij veilig stond, Goed op slot gedaan en naar de camping gelopen om ons aan te melden. Freddy had gisteren een uiterst vriendelijke mevrouw aan de telefoon en we waren van harte welkom zei ze. We lopen de camping op en links van ons beginnen twee grote honden te blaffen en de muziek schalt uit een radio. Twee stappen verder weer een stacaravan met vijf honden. Een hels geblaf en een vieze man. Er ligt oud ijzer, troep overal, smerige stacaravans en nog meer honden. We gruwden ervan. Een man van een caravan sprak ons aan en vroeg wat we wilden. Hij sprak Frans. We zeiden dat we even rondkeken en Freddy zei zachtjes tegen mij: vriendelijk blijven en vrolijk gezicht. We hebben rechtsomkeer gemaakt en weg, zo snel we konden. Wat een zooi! Maar nu. Eerst terug naar de auto; de telefoon gepakt en gezocht naar een camping in de buurt. Tweeëntwintig km verderop een andere camping gevonden. Weer gaan rijden en in de auto gebeld om te vragen of ze nog een plek hadden voor vandaag. Er was plek maar onze caravan bleek te lang voor de ingang van de caravan. Het zou de draai niet halen. Helaas! Weer gestopt en gezocht. Op twintig minuten rijden weer een camping gevonden. Gebeld en er was plek en daar zijn we nu. Het is niet wat we gewend zijn. Veel stacaravans en maar weinig plekken voor kampeerders zoals wij. Het sanitair is oud, heel oud. Plassen doen we in de caravan, poepen dan nog wel op de wc. Douchen moeten we nog even bekijken. Ogen dicht, badslippers aan en heel even onder de sproeier als die functioneert morgenvroeg. Vanavond redden we ons wel. We hebben er in totaal vier uur over gedaan om hier te geraken. De wegen zijn zo enorm slecht. De tafel in de caravan die nooit gaat schuiven, is nu gaan schuiven. Geen schade of zo, maar het is wel iets om even aan te denken als we weggaan.

Soms heb je geluk en soms zit het wat tegen maar we hebben vakantie en verblijven hier toch even.  Er zijn twee steden die we graag willen zien; Mons (Franse naam), Bergen in het Vlaams en Tournai (Franse naam) en Doornik in het Vlaams.  Daar staan we nu precies tussenin. Het zijn, denken we, mooie steden om te bezoeken. Er staan nog drie andere Nederlandse stellen hier. Twee tenten en een camper. We staan op groen gras, hebben alles bij de hand en doen het met wat er is. Het dorpje waar we dichtbij zijn is Bernissart, Wallonië.

Voor vanavond hadden we nog eten. Morgen moeten we ook nog een supermarkt bezoeken. Dat komt vast goed. We hebben geen foto’s gemaakt. Gewoon niet aan gedacht nog. Morgen beloven we beterschap.